Een week met een lach en een traan

Inmiddels ben ik alweer 7 weken in Suriname. De afgelopen week was voor mij een heftige week. Een week geleden tijdens de les taal die ik aan het geven was kwam Nicole plots mijn klas binnen lopen. Ik moest van haar stoppen met de les en even met haar mee komen. Ik wist toen eigenlijk al meteen dat er iets niet goed was. Mijn gevoel werd dan ook snel bevestigd. Op dat moment heb ik te horen gekregen dat ik afscheid moest nemen van mijn aller liefste oma. Ik heb op een super mooie manier toch afscheid van haar kunnen nemen terwijl we een paar duizend kilometer van elkaar af zaten. De laatste woorden die ze tegen mij gezegd heeft, blijven mij voor altijd bij! Wat een topvrouw was en blijft het nog steeds! Het is moeilijk om hier in Suriname te zijn om het verdriet niet te kunnen delen met je familie. Gelukkig heb ik veel steun gehad aan mijn lieve huisgenootjes.

Vrijdag ben ik vertrokken op trip naar Isadau/ jaw jaw. Eerst weer een paar uur in de bus zitten en daarna nog een klein uurtje op de boot waarna we op het eiland Isadau aankwamen. Het is een prachtig eiland en het weer was meteen goed. ’s Middags hebben we lekker in het water gelegen. De avond hebben we doorgebracht met een nieuw kaartspelletje dat Michelle ons had aangeleerd. Echt een super leuk spel. Laterna op de avond heeft de gids Kenneth op zijn gitaar allemaal Nederlandse liedjes gespeeld, hierbij hebben we flink meegezongen.
Zaterdagmorgen werd ik met een raar gevoel wakker. Ik zit hier op een eiland in Suriname terwijl in Nederland iedereen bezig is met het laatste afscheid van mijn oma. Onwerkelijk om er niet bij te kunnen zijn. ’s Morgens heb ik het even moeilijk gehad maar de rest van de dag heb ik eigenlijk best veel afleiding gehad. In de morgen zijn we naar het marrondorpje jaw jaw geweest. Bij aankomst van het dorpje waren de vrouwen hun kleren en potten aan het afwassen in de rivier. Eenmaal in het dorpje aangekomen hadden we direct een aantal kinderen achter ons aan die met ons mee liepen. Mij leek het een leuk idee om een selfie te maken met een meisje dat ook erbij was. Niet lang genoeg erna had ik een hele groep kinderen om mij heen staan die allemaal samen met mij een selfie wilden maken, dit was erg leuk om te doen. Als vrouwen ongesteld zijn in het dorpje moeten ze naar een bepaald huis gaan waar alle vrouwen bij elkaar komen die op dat moment ongesteld zijn. Samen zitten ze hier hun periode uit, daarna gaan ze weer terug naar hun familie. De middag hebben we doorgebracht door aan het water te liggen en door ons mee te laten voeren met de stroming. In eerste instantie durfden we ons niet zo heel ver te laten meedrijven omdat we bang waren dat we dan niet meer terug kwamen. Door een actie van Evelien die niet meer uit de stroming kwam zijn we uiteindelijk een stuk verder meegegaan met de stroming. Rond een uur of 5 hebben we een tocht gemaakt door de jungle. ’s Avonds hebben we nog een kaaimannentocht gedaan. Uiteindelijk hebben we een kaaiman gespot.
Zondag was het weer tijd om terug naar Paramaribo te gaan. De morgen hebben we nog doorbracht op het eiland. We waren weer lekker even naar het water gegaan, waar we heerlijk genoten hebben. Daarna kregen we nog een lunch waarna we weer op de boot gingen om aan de terugreis te beginnen.
Eenmaal aangekomen in Paramaribo had ik allemaal lieve mailtjes en berichtjes van mijn familie. Er waren foto’s gemaakt van de begrafenis zodat ik toch een beeld kon vormen over hoe iedereen afscheid heeft genomen van oma. Het was voor mij een moeilijk moment om deze foto’s te zien. Hier moest ik namelijk ook tussen staan!
Vandaag is het dan de dag dat ik 21 ben geworden! Woehoee!! Wat hebben mijn huisgenootjes mij verrast! Gisteravond zijn we met z’n alle opgebleven tot het 12 uur was. Samen hebben we er een chiller op gedronken! Vanmorgen, half 9 kwamen mijn huisgenootjes allemaal zingend mijn kamer op met een kopje koffie, super lief!! Eenmaal wakker en fit kreeg ik de appeltaart die ze gemaakt hadden met kaarsjes erop die ik moes uitblazen. Tijdens het ontbijt kwam de huisbaas langs met een bosje bloemen en een mokkataart om mij te feliciteren. Ik voelde me meteen helemaal jarig. Na het ontbijt heb ik even geskypt met mijn mama want haar moest ik natuurlijk ook feliciteren met haar verjaardag! Na het skypen hebben we ons klaargemaakt om een lekker dagje te gaan zwemmen. Ik moest geen beurs meenemen, mijn huisgenootjes hadden alles voor mij geregeld deze dag. Eenmaal bij het zwemmen kwamen ook de 4 andere meiden van het andere huis. Deze hadden voor mij 2 armbanden, oorbellen en een super leuk Surinaamse verjaardagskaart meegenomen als cadeautje, heel erg lief!
’s Avonds zijn we lekker gaan uit eten bij Sarinahs. Dit is een soort Indonesisch restaurant. Bij binnenkomst moesten we zeker 15 minuten wachten voordat eindelijk eens iemand een tafel helemaal gepoetst had en opnieuw gedekt had. Na 15 minuten konden we dan gaan zitten. Pff.. wat moet ik eens gaan kiezen, ze hebben zoveel keuze! Uiteindelijk heb ik voor de kip in zoet-zure saus gekozen en ik moet zeggen het was echt super lekker!! Het was wel heel erg veel, ik heb zeker meer dan de helft niet op gekregen. Na het eten kregen we dan ook een doggiebag waarin we het overgebleven eten konden indoen om mee te nemen naar huis. Nu heb ik morgen tussen de middag dus ook nog een keer iets lekkers om te eten! Nu is er dan een einde gekomen aan mijn verjaardag. Mijn huisgenootjes hebben me echt super verwend vandaag!! Wat een lieve meiden!! Heel erg bedankt!
Ohhja, wat ik bijna vergeten ben te vertellen is dat ik een reis heb geboekt naar Curacao. Samen met Robin ga ik van 20 juni tot en met 24 juni naar Curacao. Ik heb er enorm veel zin in!! Het zwemmen met de dolfijnen hebben we al gereserveerd!!

Deze week was het een week met een lach en een traan. Er zijn een aantal tranen gevallen maar er is ook zeker plaats geweest om te lachen! De meisjes van mijn huis hebben me heel goed gesteund de afgelopen dagen en hebben mij een top verjaardag bezorgd!